UGAO PALMOTIĆEVE MIT OKOMITO

Mali kameni lav
u hladu
gradskog hada
na poklopcu sarkofaga

čuvajući svog ratnika-gospodara
gladan pomalo
još od prvog veka
čeka

da utrnu zvezde
na staklima
tvojih naočara
da iz ruku ispadne ti
knjiga
da rastvore se
usne tla

da sa svog sprata
zbilje
promajne kule
na četiri vode
niz slabine
šuta i gline
otisneš se
bez poljupca-novčića

da mu pred naoštrene
kandžice padne
sveža ukrštenica
sklupčana vozidba
na dnu razmrvljene stranice
novog kalendara

Tanja Kragujević iz zbirke Divlji bululevar, Rad, Beograd, 1993.

IGLO

Ocu Stevanu

Pismo. Iz davne knjige
ispalo. Neiscrpna tvoja
slova. Kažu da dolaziš.
I evo otvaram
prozore. Ulice godina
čistim od lišća.
Vuče ih teret žudnje.
Slepi konj. Sa kišom
u srcu. Znajući put.
Jer kćer sam tvog oka.
Vidiš me u svakoj daljini.
Rastem. Uvek kći.
Ja iglo. Zemunica
od snega. Izba
od zamrznutih ruža.
Gde zagrljaj
postojanog i trošnog
moguć je. I topal.
I bol toliko puta
od mene veći
nepotpisan
u svakome je.
Prestiže vreme.
Nikad okončan.


Tanja Kragujević iz zbirke Žena od pesme, KOV, Vršac, 2006.

IGLOO

A mio padre Stevan

Una lettera. Da un vecchio libro
è caduta. Le tue parole
inesauribili. Dicono che stai per arrivare.
Ed ecco apro
le finestre. Le strade degli anni
spazzo dalle foglie.
Sono trascinati dal peso del desiderio.
Da un cavallo cieco. Con la pioggia
nel cuore. Conoscendo la via.
Perché sono figlia del tuo occhio.
Mi vedi in ogni distanza.
Sto crescendo. Sempre figlia.
Io igloo. Capanna sotterranea
di neve. Stanzetta
di rose congelate.
Dove l’abbraccio
di ciò che è esistito e consunto
è possibile. E caldo.
E il dolore così tante volte
più grande di me
senza firma
in ognuno sta.
Supera il tempo.
E non ha mai fine.

Traduzione dal serbo di Ginevra Pugliese
Fili d`aquilone, n.11, luglio/settembre 2008.

ŠLJIVIN MRAK

Stražilovski veleban
kao jelenji knez
privučen pesmom vetra
stric pogledom podiže vinograd
Potom i zdravicu plaveti
i sete prerodilog

Za obedom uzvanici
iskusni u gozbama
kroz monokl tečnog stakla
procenjuju krupnooki stenlej
Hvale kečkemetsku ružu
il žurno dometnu čačansku lepoticu
s venčićem neveste u samom grlu boce
prebačenim kao zapenjena uzda
na usporen i iskidan govor
popodnevnog vrenja

A najbliže stablo
kao zdanje

sa smelošću onih što su ga
među listarima podigli
vlastitim šakama odvajajući nebo
i zapenjenu sunčevu melasu

osvajaju mesečinasti dečaci

Razmrsuju srebrn duvak
i gutaju maglene i drobne
mlade koštice

sve dok putanjom vrele ose
skopljen ne klone dan
kao sagorelo platno

vrativši tami miris i sjaj
kroz sneno zemaljsko saborište
sa čije jedne obale
glasi se cvrčak

Sa druge modri
rukom još narastvoren
šljivin mrak

Stricu Lazaru, Avgust 1996. (iz rukopisa)

FLAUTA


Rođena
u crno-belom snimku
znam
da beli su samo
kapa i šal
snežnih vrhova

Huaskaran
Čimborazo
Karakoram

Za nešto bliže oku
pouzdano se ne može reći

Ali crna je zato kao zakon
duša pamuka
u kojoj je prenoćila flauta
sa grlom labuda

Rekoše joj
da može biti flauta
samo u jednom
od svojih života

A onaj beše
kog labud iz svog grla
zanavek ispusti

Iz zbirke Autoportret, sa krilom, Prosveta, Beograd, 1996.

ODLOŽENA VEČERA


Moja tajna biblioteka
sa starim i retkim
priručnicima kulinarstva
Bočice ljubavi

Začin u postelji

I ja što na crno-belom
štednjaku
izvrsno sviram

Potom i stolnjak
na kome poigrava
čitav moj dan
kad ga sa sobom povučem
na reku

Kao uostalom
i tvoja glad
sa gospodstvenošću hrta
što njušeći katran i vetar
lizne i moj vrat

pognut
nad neraspravljenom plovidbom
barčica žrtvovanih ratu vira
i letaka pogledom otisnutih
na otežaloj podlozi
promočenih papira

Iz zbirke Autoportret, sa krilom, Prosveta, Beograd, 1996.

MAJKA, PRIZOR IZBLIZA


Devojaštvo
u plahom haljetku
zbunjenog nemanja
Na doručju
korpa ravničarskog blaga:
par žutokljunih oblaka

Sunce što ne zalazi
sa emajla vidika
i blistave usne blagovesnog odsjaja

Makaze
ukrštenih svetlosti
zaleđa
i Očeva oka
skraćuju gladne zime
isecaju izbledelost
šara na platnu marame
odljuskujuće naboje crnice
na potplati sandale

U sočivu magične kutije
gusti redovi
porodične hronike
Majčine tankovijaste godine
zagnjurene
u neprolazno paperje
na potiljku majušne
okom obrubljene Kćeri

Iz zbirke Divlji bulevar, Rad, Beograd, 1993.